Zamek Książ ul.Piastów Śląskich1 Wałbrzych
Zamek Książ, jeden z największych i najpiękniejszych zamków w Polsce, położony jest w malowniczym województwie dolnośląskim, w pobliżu Wałbrzycha. Jego historia sięga XIII wieku, kiedy to został wzniesiony przez książąt świdnicko-jaworskich. Zamek Książ jest trzecią co do wielkości warownią w Polsce, zaraz po Wawelu i Malborku.
Pierwsza wzmianka o Zamku Książ pochodzi z 1288 roku, kiedy to książę świdnicki Bolko I rozpoczął budowę fortecy w tym strategicznym miejscu. Zamek pełnił funkcję obronną, ale także reprezentacyjną, jako siedziba książąt świdnickich. W kolejnych wiekach Zamek Książ wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli, a także przeszedł liczne przebudowy.
W XIV wieku zamek stał się częścią majątku książąt głogowskich, a w XVI wieku – rodziny von Hochberg. To właśnie oni dokonali najbardziej spektakularnych zmian, nadając zamkowi jego obecny wygląd. Po II wojnie światowej Zamek Książ znalazł się w rękach państwowych, a w latach 80-tych rozpoczęto prace restauracyjne.
Zamek Książ stał się znany na całym świecie dzięki swojej tajemniczej historii związanej z II wojną światową. Podczas jej trwania w zamku istniała legenda o ukrytych skarbach oraz tajnych tunelach. Pojawiły się również spekulacje o rzekomym związku zamku z projektem „Riese” – naziemnym kompleksem budowlanym, który miał służyć jako kwatera główna dla niemieckiego reżimu. Jednak te teorie nigdy nie zostały jednoznacznie potwierdzone.
Zamek Książ to przykład stylu renesansowego, z licznymi elementami barokowymi. W jego wnętrzach znajdują się przepiękne komnaty, w tym Sala Maksymiliana oraz kaplica zamkowa. Zamek otacza wspaniały park w stylu angielskim, który zachwyca turystów swoimi alejkami, mostkami i licznymi roślinami.
Jednym z najciekawszych punktów turystycznych jest także „Palmiarnia Książ”, unikalne miejsce, które w swojej kolekcji roślin egzotycznych i tropikalnych zachwyca miłośników przyrody. Pałacowy kompleks przyciąga także licznymi wydarzeniami kulturalnymi, koncertami, wystawami i festiwalami.
Zamek Książ to jeden z najważniejszych punktów turystycznych Dolnego Śląska. Co roku przyciąga setki tysięcy turystów z całego świata. Zamek Książ to miejsce, które warto odwiedzić, by poznać historię Polski, podziwiać wspaniałą architekturę oraz skorzystać z wielu atrakcji turystycznych.
Zamek Książ to bez wątpienia jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce, które łączy w sobie historię, kulturę, legendy i naturalne piękno. Bez względu na porę roku, zamek i jego okolice zapewniają niezapomniane wrażenia i atrakcje dla każdego turysty. To miejsce, które należy koniecznie zobaczyć, odwiedzając Dolny Śląsk.
Zamek Czocha -Historia i atrakcje
Zamek Czocha to jedna z najpiękniejszych warowni w Polsce, położona w miejscowości Sucha nad Jeziorem Leśniańskim na Dolnym Śląsku. Jego historia sięga XIII wieku, kiedy to został wzniesiony z rozkazu króla Czech, Wacława I. Początkowo pełnił funkcję twierdzy obronnej, a z biegiem lat przeszedł w ręce różnych właścicieli, w tym znamienitych rodów szlacheckich.
W XVI wieku zamek został przebudowany w stylu renesansowym, jednak największe zmiany nastąpiły na początku XX wieku, gdy niemiecki przemysłowiec Ernst Gütschow poddał go gruntownej renowacji. Dzięki temu Zamek Czocha zyskał dzisiejszy baśniowy wygląd, który przyciąga turystów z całego świata.
Zamek Czocha oferuje wiele atrakcji zarówno dla miłośników historii, jak i poszukiwaczy przygód. Zwiedzający mogą podziwiać wspaniale zachowane wnętrza, w tym Komnatę Książęcą, Salę Marmurową oraz słynną bibliotekę z ukrytymi przejściami. Przewodnicy często opowiadają o legendach i tajemnicach zamku, co dodatkowo wzbogaca wizytę.
Zamek Czocha skrywa wiele tajemnic i legend. Jedną z najbardziej znanych opowieści jest legenda o ukrytych przejściach i tajnych komnatach, które miały służyć dawnym właścicielom do ukrywania kosztowności i prowadzenia sekretnej działalności. Podobno w jednej z komnat znajdowało się wejście do lochu, w którym więziono niewierne żony.
Inna legenda głosi, że duch Białej Damy przechadza się po zamkowych korytarzach, strzegąc tajemnic sprzed wieków. Niektórzy zwiedzający twierdzą, że doświadczyli tu paranormalnych zjawisk.
Dla miłośników mocnych wrażeń organizowane są nocne zwiedzania zamku, podczas których można poznać mroczne historie i legendy związane z tą historyczną budowlą. W zamku znajduje się również escape room inspirowany tajemnicami zamkowymi, który cieszy się dużą popularnością.
Zamek Czocha to nie tylko zabytek o bogatej historii, ale także miejsce pełne tajemnic i legend. Jego malownicze położenie oraz unikalna architektura sprawiają, że jest to jedno z najciekawszych miejsc do zwiedzania w Polsce.
Zamek Grodno-Historia i atrakcje
Zamek Grodno to jedna z najbardziej malowniczych warowni Dolnego Śląska, położona na szczycie Góry Choina w Zagórzu Śląskim. Historia zamku sięga XIII wieku, kiedy to został wzniesiony z rozkazu księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I. Początkowo pełnił funkcję obronną, strzegąc szlaków handlowych, a w późniejszych wiekach był rozbudowywany przez kolejnych właścicieli.
W XVI wieku zamek został przebudowany w stylu renesansowym, zyskując reprezentacyjne wnętrza i bogato zdobione fasady. Niestety, w XVIII wieku zaczął popadać w ruinę, a jego częściowa odbudowa nastąpiła dopiero w XX wieku. Obecnie zamek stanowi popularną atrakcję turystyczną i miejsce organizacji wielu wydarzeń kulturalnych.
Zamek Grodno oferuje wyjątkową możliwość poznania historii regionu. Zwiedzający mogą podziwiać średniowieczne mury, wieżę widokową z panoramą na Dolny Śląsk oraz ekspozycję muzealną prezentującą codzienne życie dawnych mieszkańców zamku.
Zamek Grodno skrywa wiele tajemnic i legend. Jedna z najbardziej znanych opowieści dotyczy Białej Damy – ducha zamieszkującego warownię, który według podań jest duszą młodej dziewczyny zamordowanej przez ojca. Wielu turystów twierdzi, że słyszało tajemnicze odgłosy podczas zwiedzania zamku.
Dla osób poszukujących niezapomnianych wrażeń organizowane są nocne zwiedzania zamku, podczas których można poczuć atmosferę dawnych wieków. Oprócz tego w zamku odbywają się warsztaty historyczne, pokazy rzemiosła oraz inscenizacje bitew.
Zamek Grodno położony jest w otoczeniu pięknych lasów i górskich szlaków, co sprawia, że jest idealnym miejscem na aktywny wypoczynek. Wędrówka na szczyt Góry Choina dostarcza niezapomnianych widoków i pozwala cieszyć się przyrodą Dolnego Śląska.
Zamek Grodno znajduje się w Zagórzu Śląskim, około 10 km od Świdnicy i 60 km od Wrocławia. Można do niego dojechać samochodem lub skorzystać z komunikacji publicznej – najbliższa stacja kolejowa to Jugowice, skąd prowadzą szlaki piesze do zamku.
Zamek Grodno to wyjątkowe miejsce łączące bogatą historię, legendy i piękne krajobrazy. Dzięki swojej architekturze i położeniu jest jedną z najciekawszych atrakcji turystycznych Dolnego Śląska.
Legenda o laborantach z Karpacza i darze Liczyrzepy-Ducha Gór
„Gdzie mgły spowijają Śnieżkę, a korzenie świerków splatają się z historią…”
W sercu Gór Sudeckich, u stóp Śnieżki, stała niegdyś wieś zwana Karpacz – osada czterdziestu drewnianych chat, z których dym unosił się jak modlitwa. Mieszkali w nich laboranci, zielarze o dłoniach twardych od pracy i oczach błyskających wiedzą przekazywaną z dziada pradziada. Zbierali dziewięćsił na poranki, korzeń arniki na rany, jagody jałowca na gorączkę. W ich kociołkach gotowały się mikstury, które leczyły dusze i ciała. Lecz głębokich lasów unikali jak ognia. Tam, w skalnych czeluściach, mieszkał Liczyrzepa – Duch Gór, co strzegł skarbów przyrody, a kroki jego grzmiały jak burza.
Pewnego wrześniowego dnia, gdy liście mieniły się złotem, starszy laborant Roch wysłał grupę zielarzy po rzadkie ziele św. Hildegardy. Szli wąską ścieżką, gdy nagle usłyszeli jęk – głęboki, chrapliwy, jakby ziemia sama stękała.
– „To on… Liczyrzepa!” – szepnęła Chwalisława, ściskając koszyk.
– „Uciekajmy, póki czas!” – krzyknął młody Bartosz, ale Roch stanął jak wryty.
– „A jeśli to człowiek? Nasze powołanie każe nam pomagać, nawet gdy strach ściska gardło” – rzekł, choć serce waliło mu jak młot.
Zawrócili. W miejscu, gdzie głos dochodził, ziemia rozwarła się w czarną szczelinę. W głębi, na dnie jaskini, połyskiwały dwa światełka – oczy Ducha Gór. Jego potężne ramię zwisało bezwładnie, a wokół unosił się zapach gnijących liści.
– „Pomóżcie… – zasyczał Liczyrzepa. – „Zasypałem się, łapiąc korzeń mandragory. Uwolnicie mnie, a nie tknie was mój gniew!”
Laboranci spojrzeli po sobie.
– „A jak nas oszukasz?” – spytał Bartosz, drżąc.
– „Przysięgam na kamień, który jest moim sercem” – warknął duch, a skały zadrżały.
Całą noc laboranci znosili powalone jodły, wiążąc je linami stworzonymi z łyk pokrzyw. Gdy wschód słońca zaróżowił Śnieżkę, drabina była gotowa. Liczyrzepa wspiął się na powierzchnię, a jego postać – wysoka na trzy chłopy, o twarzy zoranej jak kora – rzucała cień na całą dolinę.
– „Dziękuję wam, ludzie małej wiary, ale wielkich serc” – mruknął, pijąc wodę ze źródła. Następnie wyciągnął spod płaszcza z mchu pióro sokoła i na korze brzozy zaczął pisać. Gdy skończył, podał kartę Rochowi.
– „To receptura. Trunek z niej uczyniony będzie leczył rany, koił smutki i… wiązał serca z rytmem gór. Strzeżcie jej jak źrenicy!”
Zanim laboranci zdążyli podziękować, Liczyrzepa zniknął w wirze liści.
W chacie Rocha, przy blasku łojówek, powstał pierwszy Likier Karkonoski. Miód z leśnych barci, jagody czarnego bzu, korzeń dzięgla, szyszki chmielu – i coś jeszcze… sekretny składnik, który Roch dodał szeptem. Gdy pierwszy łyk spłynął po gardłach, laboranci poczuli, jakby góry przemówiły.
– „To… jak picie samego świtu!” – zachwyciła się Chwalisława.
– „Królowie będą za to wojny toczyć” – mruknął Bartosz.
I tak się stało. Likier trafił na dwory Śląska, Czech, nawet do Wiednia. Lecz gdy ostatni laborant umarł, zabierając tajemnicę do grobu, receptura stała się mitem.
Minęły wieki. Karpacz zaroił się turystami, a drewniane chaty zastąpiły pensjonaty. Aż pewnego dnia Dariusz, góral z dziada pradziada, wędrując po zarośniętym szlaku, natknął się na ruinę chaty Rocha. W piwnicy, pod kamieniem z wyrytym znakiem mandragory, znalazł gliniany dzban. W środku – zwinięty pergamin.
– „Boże… to przepis Liczyrzepy!” – krzyknął, czytając spisane runami składniki.
Dziś, w manufakturze GUSTAB pod Śnieżką, znów pachnie jagodami i miodem. Likier Karkonoski, butelkowany w szkło z hut w Szklarskiej Porębie, wraca na stoły. A turyści, pijąc złoty trunek, słuchają opowieści o tym, jak strach i dobroć splotły się w jedną legendę.
Morał, który brzmi w szumie drzew:
„Nawet najciemniejsza otchłań może stać się źródłem światła, jeśli odważysz się podać rękę wrogowi. I pamiętaj: czasem największe skarby rodzą się… z litości.”
A Liczyrzepa? Mówią, że gdy w Manufakturze GUSTAB pali się światło do późna, jego cień przesuwa się po ścianach. I śmieje się cicho, widząc, że jego dar – jak góry – przetrwał wszystko.
Strzeże wciąż tajemnicy, którą podarował niegdyś pod górą Śnieżka w mrocznym lesie regionalnym zielarzom.
Autor: Dariusz Gustab
